ALTARIUM Redemptiones

ALTARIUM Redemptiones

in eadem saepius dicta Ecclesia Romana vocabantur quaedam praestationes, quae dabantur Episcopis, quotiescumque Ecclesiarum, quae Monachorum iuris erant, Personae mutabantur. Nam cum Eccesias omnes Episcopi sibi vindicent, eas illi interdum Monasteriis aut Capitulis Canonicorum donabant aut a fundatoribus donari permittebant, retentâ eâ praestatione, quae Redemptio Altaris dicta est, veluti in signum dominii, quod Ecclesia matrix sibi reservabat, atque adeo reservatis ipsius Ecclesiae decimis, vide infra in voce Persona. Si enim Altaria Congregationibus Canonicorum vel Monachorum per personas darentur, mortuis personis in manus Episcoporum redibant, nisi essent per eorum scripta vel privilegia confirmata, ut est in Concilio Claromont. A. C. 1095. can. 7. Haec itaque Altarium redemptio, venditionis nomine donata est, quod a Monachis post mortem vel im mutatione personae redimi dicerentur: quod prohibitum fuit, salvô Episcoporum censu annuô, eod. Concil. can. 3. et Nemausensi A. C. 1096. Imo et iam prius id vetuerat Leo XI. Pontifex Roman. apud Wioertum in Vita illius p. 86. Venditiones altarium anathemate prohibuit: sed constituit ut partes decimarum, ad Episcopum pertinentes, aut quisque Praesul sibi teneret aut cui vellet tribueret, partem autem ad Altare pertinentem proprio Pastori Ecclesiae gratis concederet. Eodem facit Chararta Rogelii III. Episcopi Catalaun. Altaria haec habenda personas ---- eô iure, ut quando persona obierit, persona alia a Monachis oblata restituatur, sine muneris acceptione, etc. Relevationes quoque istiusmodi redemptiones appellatas esse, eo quod inventae hae essent, instar redemptionum feudorum, quae Relevationes dicuntur, observat Car. de Fresne; atque hôc nomine Consuetudinem quandam inauditam venisse addit, quâ Vicecomes Thoarcensium Haimericus exigebat ab Abbate S. Albini, qui noviter onus susceperat Abbatis, equum unum centum solidorum, aut solidos centum pro mutatione et relevatione Abbatis. Dicebat enim ---- quod quicumque noviter crearetur Abbas in Monasterio S. Albini, praedictum pro sua ordinatione praeiudicium solveret Vicceomiti, ex veteri Notitia apud Charlonyum ad Historiam Inculismensem Cortiaei. Remotâ igitur et a Synodis interdictâ redemptione, postmodum Altaria sub censu annuo contulêre Episcopi, in quem tamen etiam abusum graviter invehitur Gotfridus Vindocinensis l. 3. Ep. 12. cum per annos lingulos censum exigere ab Ecclesiis, annua seu plurimorum annorum simonia sit. Exstant Chartae istius abusus testes complures in Tabulario S. Dionysii, et alibi, de quibus, ut et plura in hanc rem, vide apud Car. du Fresne in Glossar.